13. No problem

Vanuit McLeod Ganj nemen we de bus terug naar Amritsar. Het roepie-probleem teistert het land (en ons) nog steeds en met onze laatste paar roepies komen we hier aan. We checken opnieuw in bij hetzelfde hotel als de vorige keer omdat we daar met kaart kunnen betalen. De vriendelijke hoteleigenaar biedt aan ons te helpen met het cashprobleem en hij brengt Maamke achter op zijn motor naar de dichtsbijzijnde pinautomaat. Gezien de rijen bij de automaat, een voor mannen en een voor vrouwen, is er blijkbaar geld aanwezig. Na bijna een uur wachten in de (kortere) rij, blijken onze buitenlandse bankpassen niet geaccepteerd te worden.. No problem! Hij brengt Maamke naar een volgende automaat, maar ook daar helaas hetzelfde verhaal.
Na een laatste smeekbede gaat de eigenaar overstag en laat ons geld bij hem pinnen, weliswaar tegen een forse commissie maar we zijn blij met dit (in dit land) broodnodige beetje contant geld!

Na alle roepie-frustratie en India-hectiek van de afgelopen tijd, hebben we behoefte aan een ander perspectief. We doen een tweetal pogingen om WorkAway plekken te vinden, maar deze lopen op niks uit. Dan besluiten we een India-pauze te nemen en duiken het web in. We vinden een geweldige aanbieding en trakteren onszelf op een onvervalste honeymoon naar de Malediven! We zullen hiervoor vertrekken vanaf Chennai omdat we na de Malediven daar onze reis weer willen vervolgen. Nu moeten we alleen nog in Chennai zien te komen, maar daar hebben we ruim de tijd voor, dus: No problem!

We belanden uiteindelijk bij een klein boekingskantoor, waar eigenaar Chander ons verzekert dat hij ons kan helpen én dat we met kaart kunnen betalen. Echter, na uren alle opties doorlopen te hebben wil de betaling niet lukken, ook hier blijken onze passen niet geaccepteerd te worden. Zelfs verscheidene hulplijnen van Chander bieden geen oplossing en tot overmaat van ramp blijkt de opgekomen dichte mist in Amritsar het trein- en vliegverkeer flink te vertragen.. No problem! De nachtbus naar New Delhi biedt de totaaloplossing: we kunnen het hele reisbedrag (bus naar New Delhi en van daaruit trein naar Chennai) pinnen bij het busbedrijf. We slaan hiermee twee vliegen in één klap, maar uiteraard wederom tegen een forse commissie…

De nachtbus arriveert de volgende ochtend om 05.30u in een buitenwijk van New Delhi, vlakbij een metrostation. Dit is een uitgekiend moment om het New Delhi metro-netwerk te ervaren en dat blijkt een hele andere wereld dan de bovengrondse. Strak op tijd, superschoon en idiot-proof, brengt de metro ons naar het New Delhi treinstation.
Hier herenigen we ons met Shreyash (zie vorige blog), die momenteel in New Delhi verblijft. Omdat onze trein pas om 22.30u vertrekt, kunnen we een volle dag met hem doorbrengen. We brengen onze grote rugzakken naar het bagagedepot en reizen met z’n drieën met de nieuw ontdekte metro door naar de Lodi Gardens om de Delhi drukte te ontlopen.

Na een heerlijke dag keren we op tijd terug naar het treinstation om ons voor te bereiden op de lange zit, in luxe klasse, naar Chennai (30+ uur!). Deze Tamil Nadu Express blijkt dan echter een vertraging te hebben en pas om 01.00u te vertrekken. Onze Shreyash met zijn twee telefoons wist ons gedurende de dag al te vertellen, dat er zojuist over Chennai een orkaan geraasd heeft. Hoogstwaarschijnlijk heeft de vertraging daarmee te maken en dus verlengen we onze dag met Shreyash, die ons graag wil uitzwaaien en dus nog even blijft. We drinken wat, we spelen wat potjes kaart en keren dan weer terug naar het station. Tot onze grote vermoeidheid en frustratie, zien we hier dat de vertraging nog verder is opgelopen en de nieuwe vertrektijd staat inmiddels op 03.30u. No problem! We verplaatsen ons naar de comfortabele banken van het International Tourist Reservation Center, wat zich in het New Delhi treinstation bevindt.
Maar dan komt vlak voor vertrek de nekslag: vertrektijd verplaatst naar 07.30u! We vrezen onze aansluiting met de vlucht vanaf Chennai naar de Malediven te missen en dat is de druppel: we besluiten de tickets te annuleren en alsnog een vlucht te boeken van New Delhi naar Chennai. Dit keer is Shreyash onze zeer gewaardeerde online reisagent. De laatste uren van die nacht slapen we op de banken van het Reservation Center en bij het krieken van de dag schuiven we met de metro alvast een eind op richting het vliegveld. Omdat we de vluchten enigszins willen laten aansluiten, twee dagen later, boeken we hier een hotel en hebben we dus extra tijd in New Delhi. Deze bestaat vooral uit bijslapen en ook bezoeken we samen met Shreyash een super-de-luxe winkelcentrum inclusief een bezoekje aan de ultra-moderne bioscoop: Director-style. Dit laatste was een nieuwe ervaring: riante lederen fauteuils met afstandsbediening voor alle mogelijke standen, een deken, een fles water en een ware menukaart om bestellingen te plaatsen bij de rondkruipende kelner!

 

Op de ochtend van vertrek komt Shreyash ons nogmaals uitzwaaien en vier vluchten later landen we ‘s avonds, zonder problemen, op het eiland Hanimaadhoo op de Malediven!
We wanen ons weer in een paradijs. En als extra grote verrassing hebben we een honeymoon-upgrade gekregen naar een ruime, prachtige kamer met zeezicht!
Het eiland zelf is er één uit zo’n 1200 eilanden (waarvan er 200 bewoond zijn) en is slechts 700 meter breed en 7 kilometer lang. Op het noordelijkste puntje zitten wij in The Barefoot Eco-Lodge (www.thebarefoot.com). Het duurt dan ook niet lang voor we de slippers binnen laten staan.

 

   

 

We beginnen dagelijks met een inspirerende yogales op het strand en na het uitgebreide ontbijtbuffet ligt de rest van de dag aan onze (blote) voeten. De strandbedjes staan klaar en het zwemwater is heerlijk warm terwijl het strand zelf gedurende de dag verrassend koel blijft. Het blijkt dan ook niet om zand te gaan, maar om afgesleten koraal.
Voorzien van snorkel en flippers monsteren we ons aan op de snorkelboot van de middag om de onderwaterwereld van dichtbij te bewonderen. De kleurenpracht en diversiteit van de vissen is hier fantastisch en regelmatig zakken we af naar de bodem om een stukje mee te zwemmen. Vlak voor we weer de boot in gaan ontmoeten we nog een giftige pijlstaartrog die gelukkig stil op de bodem blijft liggen. De volgende dag zien we, al snorkelend vanaf het strand ook nog een schildpad zwemmen die er echter al gauw als een haas vandoor gaat.
Het water is er zo helder dat de zeebodem ook goed te zien is vanaf de kayak. Al dobberend en turend duikt er plotseling een grote groep spinner dolfijnen op, op circa 10 meter van onze boot. We peddelen voorzichtig nog wat dichterbij en varen steeds wat eindjes met ze op en neer. Terwijl zij blijkbaar de buiken rond eten kijken wij ademloos toe als ze steeds even rustig boven water komen of blij het water uitspringen.

 

   

 

Het landleven heeft trouwens ook zo z’n verrassingen. Naast de gekko’s en tropische vogels leeft er ook een bijzondere, grote vleermuis op deze eilanden. Het is een zogenaamde ‘vliegende vos’ die zich overdag veel laat zien maar gelukkig alleen in fruitbomen geïnteresseerd is.

   

 

Op een kleine windhoos na schijnt de zon alle dagen verrukkelijk. Het is goed toeven op de strandbedjes en we zetten deze (en onszelf) voluit in de ontspanstand.

   

Aan het einde van de dag is het tijd voor het diner, maar we laten ons een aantal keer uitnodigen om eerst met de locals mee te beachvolleyballen. We spoelen het zoute zweet af onder de mega-regendouche (eco-verwarmd) en pakken even later de fiets naar het dorp. Er zijn op het eiland slechts 2 kleine restaurants (en wel 6 moskeeën). Bij toerbeurt genieten we op beide kleine terrassen in het schemerdonker van de lokale keukens. De kerstverlichting knippert en de ventilatoren draaien op volle toeren.

 

 

Voor Kerstavond worden we door de Lodge uitgenodigd voor een uitvoering van de lokale, traditionele dans. Onder de prachtig, met palmtakken en overdadige kerstverlichting, versierde overkapping worden de dansen met veel tromgeroffel opgevoerd. Alcohol is bij Malediviaanse wet verboden en zo drinken we, op deze bijzondere kerstavond, een glas biologische alcoholvrije witte wijn.

 

 

 

Het was heerlijk om de hectiek en geldproblematiek van India even te ontsnappen. We realiseren ons dat de overgang terug naar India enorm groot zal zijn en daarom overwegen we nog om op de terugweg in Sri Lanka een langere tussenstop te maken. Uiteindelijk besluiten we om al het geregel maar te laten en na de kerst gewoon weer terug te vliegen naar Chennai.

Opgeladen met zonne-energie, herstelde (yoga)balans en met frisse moed denken we klaar te zijn voor het vervolg van de reis.
Dan komen we er achter, vlak voordat we terugvliegen, dat de bankpas van Maamke geblokkeerd is en zakt de frisse moed weer terug in onze slippers. We krabben onszelf achter de oren en vragen ons hardop af: wat staat ons nu weer te wachten? No problem?

Fijne jaarwisseling!